Είσοδος Τετάρτη, Μαρτίου 24, 2010

Text/HTML

 Δεσμός έργου: Url
Βασίλη Βασίλης/210520093667.jpg

Το έργο είναι δουλεμένο με τον τρόπο που δημιουργεί την αίσθηση των δύο όγκων. Ο ένας σκληρός και κάπως ακατέργαστος και ο άλλος λείος που περιτυλίγει τον πρώτο.
Με τον τρόπο αυτό γίνεται μία αντίθεση των δύο αυτών όγκων με διαφορετική υφή. Προσπάθησα να δώσω με αυτήν την σύνθεση μέσα από την αντίθεση, την ενότητα που μπορούν να έχουν αυτά τα δύο στοιχεία.
Πέρα από την οπτική εικόνα που μπορεί να διαβάζεται, από την αντίθεση και την συνύπαρξη αυτών των δύο στοιχείων, δοσμένη μέσα από την εικαστική γλώσσα των γραμμών και σχημάτων , κρύβεται ένα παράπονο και μια διαμαρτυρία. Ήθελα να δώσω την ανάγκη που έχουμε όλοι μας από μια φροντίδα, μια προστασία και αγάπη.
Μερικοί αυτά τα ψάχνουν στους φίλους τους, στην οικογένεια, στην ερωμένη ή ερωμένο που έφυγε και σκέφτονται για την επόμενη αγάπη εάν θα υπάρξει.
Εμείς τα ζητάμε από κάποιους και κάποιοι άλλοι από εμάς. Είναι και πολλοί άλλοι που τα στερούνται και τα ψάχνουν στην πατρίδα. Στην Ελλάδα.

Βασίλης Βασίλη

 
Βασίλη Βασίλης/210520093668.jpg

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Συμπόσιο γλυπτικής, Κόνιτσα 1995

Γλύπτης : Βασίλης Βασίλη ( 1964 – )

Τα υπόλοιπα έργα του συμποσίου : εδώ


Οι φωτό είναι προϊόν σάρωσης από σχετικό βιβλίο

του δήμου Κόνιτσας και έγιναν από τους :

Στεφ. Πάσχο, Γ. Λάμπρου και Χαρ. Ράπτη.

 

 
     
 Δεσμός έργου: Url
Κυρίτσης Νικ/210520093692.jpg  

 
"Η ιδέα για τη σύνθεση του έργου πήγασε από το ίδιο το θέμα του Συμποσίου, που είχε στόχο του να τιμήσει τους Πελεκάνους της Κόνιτσας ένα έργο που θα εντασσόταν στον τύπο των κατασκευών και των παραδοσιακών λιθοξόων αποτελώντας ταυτόγχρονα ένα γλυπτό δημιούργημα που θα χρησιμοποιούσε υλικό από τη γη της Ηπείρου.
Πάνω στον προυπάρχοντα τοίχο δημιουργήθηκε μία σύνθεση από ακατέργαστες πέτρες, που βρίσκει κανείς άφθονες στον ποταμό Αώο, η οποία παριστάνει μία ανθρώπινη μορφή ημιανακεκλιμένη. Στη συνέχεια το γλυπτό ενσωματώθηκε σε μία καμάρα, η οποία αφενός μεν με το υλικό κατασκευής της και αφετέρου με το σχήμα της, που θυμίζει γεφύρι, παραπέμπει στο έργο των Πελεκάνων της Κόνιτσας." Νίκος Κυρίτσης
 

 

Συμπόσια γλυπτικής, Κόνιτσα 1995 

Γλύπτης : Νικ. Κυρίτσης ( 1957 - )

Τα υπόλοιπα έργα του συμποσίου : εδώ

 
   
Οι φωτό είναι προϊόν σάρωσης από σχετικό βιβλίο του δήμου Κόνιτσας και έγιναν από τους :
Στεφ. Πάσχο, Γ. Λαμπρου και Χαρ. Ράπτη.
 
 Δεσμός έργου: Url
Χουλιαράς Γιώργος/220520093707.jpg
 

 Συμπόσιο γλυπτικής, Κόνιτσα 1995

 Γλύπτης : Γιώργος Χουλιαράς ( Γιάννενα 1947- )

 Τα υπόλοιπα έργα του συμποσίου : εδώ

 
Χουλιαράς Γιώργος/210520093706.jpg "Το σχήμα, το μέγεθος της πέτρας και η οριζόντια επιλογή στη σύνθεση, καθόρισαν τη μορφή του έργου.
Από το πάτημα της πέτρας στο βάθρο, δημιουργείται ένας πυρήνας από κάθετες ευθείες από όπου ξεκινούν δύο πλευρικοί όγκοι σε μια δυναμική μη συμμετρική ισορροπία.
Οι δύο όγκοι μοιράζονται σε αλεπάλληλα ευρήματα και τέμνωνται από εγκάρσιες αυλακιές που ξεκινούν από τον πυρήνα προσπαθώντας να κινήσω τη σύνθεση.
Το έργο ανοίγει στο χώρο προσπαθώντας να τον κατακτήσει."

Γ. Χουλιαράς

 

 
 
 Δεσμός έργου: Url
Γερολυμάτος Διονύσης/2105200936691.jpg
 

Γερολυμάτος Διονύσης/2105200936901.jpg "Ο τωρινός άνθρωπος μου φαντάζει σαν ένα Δάσος με δένδρα εν ανισορροπία ισορροπούντα, πέτρινα, απρόσωπα και μοναχικά. Αυτό είναι το συγκεκριμένο έργο στην πλήρη του ανάπτυξη…θα δούμε"

Διονύσης Γερολυμάτος

 

 

 

 

 

Συμπόσιο γλυπτικής, Κόνιτσα 1995

 

 

Γλύπτης : Διονύσης Γερολυμάτος ( Πάτρα 1938- )

 

 

Τα υπόλοιπα έργα του συμποσίου : εδώ

Οι φωτό είναι προϊόν σάρωσης από σχετικό βιβλίο του δήμου Κόνιτσας και έγιναν από τους : Στεφ. Πάσχο, Γ. Λάμπρου και Χαρ. Ράπτη.
 
 Δεσμός έργου: Url
Παπαγιάννης Θεόδωρος/220520093725.jpg
 
Παπαγιάννης Θεόδωρος/2205200937101.jpg

 Συμπόσιο γλυπτικής, Κόνιτσα 1995

 Γλύπτης : Θ. Παπαγιάννης ( 1942 - )

Άλλα έργα του γλύπτη εδώ

 Τα υπόλοιπα έργα του συμποσίου : εδώ

Από τη στιγμή που αποφάσισα να συμμετάσχω στο Συμπόσιο Γλυπτικής της Κόνιτσας, σκέψεις πολλές άρχισαν να περιτριγυρίζουν στο μυαλό μου. Σιγά, σιγά επικεντρώθηκαν γύρω από τους μαστόρους. Γνωρίζοντας την παράδοση των χωριών της Κόνιτσας με τους περίφημους μαστόρους, αποφάσισα να κάνω κάτι προς τιμή τους. Λόγω της μακρόχρονης ενασχόλησής μου με το λάξεμα της πέτρας αισθανόμουν αλληλέγγυος, αισθανόμουν κι εγώ ένας απ΄το “συνάφι” τους. Άλλωστε συντοπίτης ο ίδιος και από Μαστοροχώρι, που για ένα μικρό διάστημα έκανα τσιράκι σε πρωτομάστορα είχα μια μικρή εμπειρία μα προ πάντων αναμνήσεις πολλές και θαυμαστές εικόνες απ΄τα συνάφια που ξεπέζευαν στο χωριό μου όταν είχαν κάποια σπουδαία παραγγελία. Από τα διαβάσματά μου αργότερα πλούτισα τις γνώσεις μου και εκτίμησα πολύ την προσφορά τους. Στο σφυρί ( τσιόκι τόλεγαν στο χωριό μου ή τσιοκάνι ) το βαρύδι ( νήμα στάθμης ) και στο μυστρί επικεντρώθηκε η προσοχή μου στην αρχή και σκέφθηκα να κάνω μια σύνθεση με τα τρία αυτά εργαλεία, μα ο χρόνος δεν ήταν αρκετός και φυσικά αποφάσισα να κάνω το σφυρί που κατά κάποιο τρόπο είναι και το σύμβολο του μάστορα. Είναι το βασικότερο όπλο καθαγιασμένο με τον τίμιο ιδρώτα των μαστόρων που έχτισαν αριστουργήματα λαϊκής αρχιτεκτονικής σ΄ολόκληρη την Ελλάδα και πολύ πέρα απ΄αυτήν στα πέρατα του κόσμου. Μνημεία που στέκουν περήφανα δείχνοντας την ομορφιά τους και τη σοφία που είναι κατασκευασμένα που αντιστέκονται σε πείσμα της δικής μας αδιαφορίας, για να μην πω βαρβαρότητας. Αυτούς τους μαστόρους θέλησα να τιμήσω φτιάχνοντας ένα πέτρινο σφυρί, αλλά παροπλισμένο δίχως στειλιάρι και με κάποιες κακώσεις πάνω του απ΄την πολύ και σκληρή δουλειά. Αιχμηρό και περήφανο όπως οι ανάγκες το διαμόρφωσαν στο πέρασμα των χρόνων να κάθεται σαν νικητής, πάνω σ΄ένα ακατέργαστο βράχο, αυτόν που σ΄όλη του τη ζωή πελεκούσε και διαμόρφωνε και του έδινε σχήμα και αναλογία. Το ήθελα παροπλισμένο γιατί στην πραγματικότητα παύσαμε πια να κτίζουμε με μεράκι κι όλα τ΄αντικατέστησε ένας ναϋλον πολιτισμός, η βιασύνη και η κακογουστιά. Το σφυρί είναι τώρα ένα Μουσειακό είδος στην Ελλάδα της Πέτρας! Παρ΄όλα αυτά την πραγματική Ελλάδα την βρίσκουμε ακόμα και δεν ξέρω για πόσο ακόμα, στα ερείπια του Γανναδιού στην Πυρσόγιαννη, στα γιοφύρια και τ΄αρχοντικά του Ζαγορίου ή του Πηλίου, στα Μοναστήρια του Αγίου Όρους, στα Λαγκάδια της Μάνης, στα νησιά όσα δεν αφάνισε ακόμα ο “πολιτισμός”. Κι αυτό οι νεοέλληνες τόχουνε πολύ λίγο κατανοήσει.
Το σφυρί αυτό είναι ένα δικό μου χρέος προς τους ταπεινούς και άγνωστους εν πολλοίς αυτούς καλλιτέχνες, χρέος και ευγνωμοσύνη για την αισθητική ομορφιά που μου χαρίζουν τόσα χρόνια παρατηρώντας τα θαυμαστά τους έργα. Για τα μαθήματα αισθητικής που μου δώσαν σαν ελάχιστη προσφορά σ΄έναν καθημερινό ταπεινό αγώνα έστησα αυτό το μνημείο και πάνω του έγγραψα όπως σε αρχαία επιγραφή :
“ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ ΤΕΧΝΙΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ
ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΚΟΝΙΤΣΗΣ”
 
 Δεσμός έργου: Url
Παπαγεωργίου Ευδοκία/220520093712.jpg  
   

 Συμπόσιο γλυπτικής, Κόνιτσα 1995

 Γλύπτρια : Ευδοκία Παπαγεωργίου (1946-)

 Τα υπόλοιπα έργα του συμποσίου : εδώ

 

Παπαγεωργίου Ευδοκία/2105200936981.jpg

Με πολύ ενθουσιασμό αποδέχθηκα την πρόσκληση για συμμετοχή μου στο “Συμπόσιο Γλυπτικής Κόνιτσα΄95″, θέλοντας να συμβάλλω και εγώ στην πραγμάτωση αυτής της υπέροχης πρωτοβουλίας σε μια μικρή επαρχιακή ακριτική πόλη. Όταν έφτασα στον υποβλητικά πανέμορφο υπαίθριο χώρο δουλειάς “Πλατανάκια” συντροφιά με τα εργαλεία μου, γνώριζα μόνο πως θα δούλευα σε ντόπια πέτρα. Δεν είχα κατά νου ούτε καν σαν ιδέα το τι θα δημιουργούσα. Αφού είδα το υλικό μου, μια πέτρα δυο μέτρων παλαιάς εξόρυξης που μου επιφύλαξε πολλές εκπλήξεις, φλέρταρα, κουβέντιασα μαζί της και περίμενα την έμπνευση! Για την σύλληψη οποιασδήποτε ιδέας δίνεται πάντα μια αφορμή που επιφέρει και την αντίστοιχη έμπνευση. Η έμπνευση είναι υπόθεση στιγμής, έρχεται ξαφνικά, σχεδόν τυχαία, είναι δε αποτέλεσμα της εγρήγορσης να παρακολουθούμε αυτά που συμβαίνουν μέσα μας και γύρω μας. Το ερέθισμα και η αφορμή δόθηκε από τον φυσικό μεγαλόπρεπο χώρο με την ζικζακωτή ανηφορική διαδρομή και τα πλατώματα μέχρι το υπαίθριο εργαστήρι μας. Μετέφερα νοερά την ιδέα μου στον όγκο της πέτρας και άρχισε ένα παιχνίδι μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου. Παπαγεωργίου Ευδοκία/220520093726.jpgΣτην συνέχεια η ιδέα μεταφέρθηκε σε σκίτσο ώστε να βρεθεί τρόπος ταύτισης μεταξύ έννοιας και σχήματος. Σαν είδα πως μπορούσε να πραγματοποιηθεί η συγκεκριμένη έμπνευσή μου στο συγκεκριμένο υλικό, τότε προχώρησα στην επεξεργασία του σχεδίου ώστε να με βοηθήσει να δώσω στο τρισδιάστατο υλικό την τελειωτική του μορφή. Την μορφή εκείνη που προέκυπτε από τα ερεθίσματα του συγκεκριμένου φυσικού τοπίου σε συνθετική αρμονία με την ιδέα μιας ανθρώπινης φιγούρας. Η μεταφορά του σχεδίου σε πηλό υπό κλίμακα μου έδωσε σαφέστατα την τρισδιάστατη μορφή της σύνθεσής μου και την δυνατότητα σύλληψης διαφόρων εκφραστικών μέσων για μια ενιαία και ελεύθερη έκφραση. Η πέτρα δε από μόνη της, έπαιξε καθοριστικό καθοδηγητικό ρόλο μια και τα προβλήματα που προέκυψαν λόγω σαθρότητας, δέσμευσαν και κατηύθυναν εν μέρει την αρχική μεθόδευση της δουλειάς. Επεδίωξα παρ’ όλες τις αντιξοότητες του υλικού να μην απομακρυνθώ από την αρχική μου σύλληψη, δηλαδή να ταυτίσω τις ανηφοριές του φυσικού χώρου, με την αίσθηση μιας ανθρώπινης φιγούρας προσδίδοντας μνημειώδη χαρακτήρα." Ε. Παπαγεωργίου

 

Οι φωτό είναι προϊόν σάρωσης από σχετικό βιβλίο του δήμου Κόνιτσας και έγιναν από τους : Στεφ. Πάσχο, Γ. Λαμπρου και Χαρ. Ράπτη.

 
 Δεσμός έργου: Url
Παππάς Χρήστος/210520093681.jpg  
   
Παππάς Χρήστος/210520093682.jpg

 "Η πρόθεση που είχα για το συγκεκριμένο έργο, ήταν να δώσω με λιτή γραφή την αίσθηση και έννοια μαζί της ανάστασης που νοιώθουμε για την δύναμη της δημιουργίας, που περιέχει ταυτοχρόνως την προσευχή και το δέος της δημιουργίας. Είναι μια έκφραση σύγχρονης γεωμετρικής γραφής και θα πρέπει να ιδωθεί χωρίς την προκατάληψη παλαιοτέρων εκφράσεων".

 Συμπόσιο γλυπτικής, Κόνιτσα 1995

 Γλύπτης : Χρήστος Παππάς ( 1942 - )

 Τα υπόλοιπα έργα του συμποσίου : εδώ

 
   
 Δεσμός έργου: Url
Λαζαράκης Χρήστος/2205200937233.jpg  
   
 Λαζαράκης Χρήστος/210520093695.jpg

Τίτλος έργου "Ερωτικό"

"Το “Ερωτικό” ανήκει σε μία σειρά έργων με τίτλο το ζευγάρι, ειδωμένο μέσα από τη δυαδικότητά του και τη τάση του να γίνει ένα.
Παράλληλη πηγή έμπνευσης για την υλοποίηση του συγκεκριμένου έργου αποτέλεσε η φόρμα των οστών."


Χ. Λαζαράκης

 

Συμπόσιο γλυπτικής, Κόνιτσα 1995

Γλύπτης : Χρήστος Λαζαράκης ( 1957 - )

Άλλα έργα του γλύπτη εδώ

Τα υπόλοιπα έργα του συμποσίου : εδώ

Οι φωτό είναι προϊόν σάρωσης από σχετικό βιβλίο του δήμου Κόνιτσας και έγιναν από τους : Στεφ. Πάσχο, Γ. Λαμπρου και Χαρ. Ράπτη.

  
 Δεσμός έργου: Url
Παπακώστα Συνίκη Νίτσα/2105200937041.jpg
 
Παπακώστα Συνίκη Νίτσα/210520093705.jpg

 Συμπόσιο γλυπτικής, Κόνιτσα 1995

 Γλύπτρια : Νίτσα Συνίκη Παπακώστα ( 1941 – )

 Τα υπόλοιπα έργα του συμποσίου : εδώ

"Η καταγωγή μου από τη μεριά της μητέρας μου ( Μάλιακα ) είναι από την Κόνιτσα. Οι καταβολές μου λοιπόν έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Αγάπησα την πέτρα και ό,τι δημιούργησαν οι μάστορες της πέτρας, οι χτίστες, οι αυτοδίδακτοι εκείνοι αρχιτέκτονες που έβαλαν τις βάσεις της ελληνικής λαϊκής αρχιτεκτονικής. Επισκέφθηκα πολλά χωριά και πόλεις της Ηπείρου. Μελέτησα και σχεδίασα πολλά μνημεία. Άγγιξα την δουλεμένη τους πέτρα, είδα το μεράκι, ένοιωσα τον μόχθο και την αγωνία των μαστόρων που το έργο τους δεν έχει μελετηθεί ακόμα σε βάθος. Οι περισσότεροι κατάγονται από την περιοχή της Κόνιτσας και ειδικότερα από τα χωριά δίπλα στο Σαραντάπορο. Όπως λένε λοιπόν κάθε χρόνο την καθαρή Δευτέρα ξεκινούσαν για να στολίσουν την Ελλάδα και όχι μόνο, με τα αρχιτεκτονικά τους δημιουργήματα. Χάνονταν από τα σπίτια τους για μήνες. Η ώρα του αποχαιρετισμού για ένα ταξίδι δύσκολο και αβέβαιο μερικές φορές με συγκινούσε πάντα. Θέλησα λοιπόν σκαλίζοντας το γλυπτό αυτό να πετρώσω την ανάμνηση της στιγμής αυτής. Πελέκησα δύο λιτές και απλοποιημένες φόρμες, του μάστορα και της γυναίκας του. Με τις καμπύλες, θέλω να δείξω την τρυφεράδα, την ευγένεια και το βουβό πόνο της γυναίκας που μένει πίσω. Με τις γωνίες δείχνω την τόλμη, την υπερηφάνεια και τη δύναμη του άνδρα ο οποίος κυριαρχεί ( πιο ψηλός ) της γυναίκας, η οποία τον στηρίζει. Δούλεψα με το βελόνι, όπως οι παλιοί μάστορες για ν΄αποδώσω έτσι την τραχύτητα του τοπίου της χαράδρας του Αώου. Το γλυπτό είναι στημένο πάνω στο δάσος στα “Πλατανάκια”. Μέσα σ΄αυτό έχει μείνει ένα κομμάτι της ψυχής μου για ν΄αγναντεύει για πάντα τον κάμπο της Κόνιτσας."

<Συνίκη Παπακώστα Νίτσα

( Από τον κατόλογο έργων του συμποσίου )

 

(Οι φωτό είναι προϊόν σάρωσης από σχετικό κατάλογο έργων του δήμου Κόνιτσας

και έγιναν από τους : Στεφ. Πάσχο, Γ. Λαμπρου και Χαρ. Ράπτη.)

 

   
 Δεσμός έργου: Url
Ρηγανάς Χρήστος/210520093702.jpg
 
Ρηγανάς Χρήστος/210520093703.jpg

 Συμπόσιο γλυπτικής, Κόνιτσαα

1995

 Γλύπτης : Χρήστος Ρηγανάς (

1944

– )

 Τα υπόλοιπα έργα του συμποσίου :

εδώ

 

"Η γλώσσα γραφής της δουλειάς μου πάντα ήταν αφαιρετική, όχι με αυθαίρετο τρόπο, αλλά με γνώση που η άντληση πάντα γίνεται απ΄την φύση. Μέσα απ΄τα σχήματα που κυριαρχούν τον γύρω μας κόσμο αναζητώ την προσέγγιση που με τα πιο απλά μέσα θα προβάλλουν το έργο, αλλά παράλληλα να είναι και μια πρόκληση ψηλάφησης της φόρμας. Με αρχή, το υλικό να διατηρεί την φυσική οντότητα και αυτονομία του, την συνέχιση συλειτουργίας του με τη φύση, τον γύρω χώρο, την παρουσία του μέσα απ΄την βιογραφική και μορφοπλαστική δομή χωρίς η δική του λειτουργία να αλλάζει ό,τι δεν θάλαζε η φύση. Η επέμβαση σε σχήματα, φόρμες που ελέγχονται απ΄την όποια στιγμή αμεσότητας ή όχι, δεν είναι παρά το βίωμα μιάς προσπάθειας ετών. Στο μέτρο που ο περιβάλλον χώρος που έζησα ή ζω, η γενικότερη μορφή πληροφόρησης που έχει διαποτίσει συνειδητά ή υποσυνείδητα τον κόσμο της δουλειάς μου και η ανάγκη εξωτερίκευσις κάποιας δράσης. Στο ίδιο μέτρο τις δεκαπέντε μέρες που έζησα και έδρασα στην Κόνιτσα εκτιμώ πως λειτούργησαν μέσα μου οι ομορφιές, τα σχήματα της Πίνδου ιδιαίτερα δε της “Γκαμήλας”. Θέλω να πιστεύω πως τέτοια στοιχεία είναι ορατά στο έργο μου που άρρηκτα πλέον με συνδέει με την ακριτική Κόνιτσα."

 

Οι φωτό είναι προϊόν σάρωσης από σχετικό βιβλίο του δήμου Κόνιτσας και έγιναν από τους : Στεφ. Πάσχο, Γ. Λαμπρου και Χαρ. Ράπτη.
 

 

Εκτύπωση  
Copyright © 2010 by Glyptothiki.gr. All Rights Reserved. Site Developed by NKSolutions