|
 Ο Λουκάς Δούκας (1890 – 1925) ήταν γλύπτης, τηνιακής καταγωγής, ο οποίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1890 και πέθανε το 1925 στο Μαρούσι Αττικής, σε ηλικία μόλις 35 ετών. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας, κατά τα έτη 1905 – 1912, με καθηγητές τους Γεώργιο Βρούτο και Θωμά Θωμόπουλο.
Με το πέρας των σπουδών του επιστρατεύθηκε για τους Βαλκανικούς Πολέμους. Και ενώ ακόμη υπηρετούσε, πήρε το 1914 το πρώτο βραβείο του Αβερώφειου Διαγωνισμού για σπουδες στο Παρίσι. Πήγε όμως στη γαλλική πρωτεύουσα το 1919, τελειοποιώντας τις σπουδές του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Ecole Superiere des Beaux Arts), όπου παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής με δάσκαλο τον Ζαν Μπουσέ (Jean Bousset).
Το 1925 διορίστηκε καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας, αλλά μετά από μερικούς μήνες πέθανε, λόγω της σοβαρά κλονισμένης υγείας του από τις κακουχίες του πολέμου.
Η θεματογραφία της καλλιτεχνικής δημιουργίας του Δούκα αποδίδεται, ως επί το πλείστον, με ακαδημαϊκή αντίληψη, τεχνική αρτιότητα και ρεαλισμό. Ανάμεσα στα πιο σημαντικά έργα του περιλαμβάνονται : «Ο Κάιν», «Κεφαλή γέροντος φιλοσόφου», «Νεαρός Σάτυρος», «Βούλγαρος αιχμάλωτος», «Η Φόνισσα», «Γ. Μιστριώτης» κ. ά.
Δύο από τα πιο γνωστά υπαίθρια γλυπτά του Λουκά Δούκα, στημένα σε δημόσιους χώρους της Αθήνας, είναι: Προτομή του ποιητή Ιωάννη Πολέμη (Αθήνα – Κήπος Ζαππείου). Το πρόπλασμα του γλυπτού φιλοτεχνήθηκε από τον Λουκά Δούκα και μεταφέρθηκε σε μάρμαρο από τον γλύπτη Ι. Κουλούρη, μαθητή του Φιλιππότη. Τοποθετήθηκε με πρωτοβουλία του φιλολογικού συλλόγου «Παρνασσός».
«Ο Ζητιάνος» (1918, Αθήνα – Πλατεία Αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών). Τοποθετήθηκε στη σημερινή θέση του το 1937. Ο Λουκάς Δούκας συμμετείχε στις εκθέσεις του Συνδέσμου Ελλήνων Καλλιτεχνών (1915, 1916, 1917). καθώς και στα Παρισινά Σαλόν των Γάλλων Καλλιτεχνών στα 1921, 1922 και 1923. Γλυπτά του υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας και στο Μουσείο Τήνου.(Πηγή : Wikipedia)
|